Altijd als ik de naam “Mack” zie of hoor moet ik denken aan iets groots zoals de gelijkgenaamde vrachtwagens. Als ik hem dan weer zie verwonder ik me telkens over de prestaties die hij neer weet te zetten als “klein manneke”.
Nee, Mack is zeker niet groot maar wel weer gegroeid sinds mijn laatste bezoek aan de gezellige crossfamilie uit Gouda. “Eigenlijk heeft hij altijd al op een te grote motor gereden”, zegt vader Marcel met een trotse blik. Het klopt ook. Mack heeft moeite met het op en afstappen. Met de start maakt hij altijd een zandbergje naast zijn motor om de balans te kunnen houden. Hij heeft zelfs een eigen manier bedacht om zijn motor na het rijden op de “bok” te kunnen zetten. Geen kracht maar techniek. Zo rijdt Mack ook zijn wedstrijden, op techniek. Hij trekt of sleurt niet. Hij begrijpt zijn motor en weet heel goed waartoe ze samen in staat zijn.
“Never change a winning team”
Mack is blij met en op zijn KTM. Er is eens gesproken over het testen van een ander merk maar daar is toen weer snel vanaf gezien. Bang dat het allemaal anders zou zijn, minder misschien. “Never change a winning team” zeggen ze vaak en zo is het misschien ook wel. Natuurlijk, zou er een mooi aanbod komen wordt daar zeker serieus naar gekeken. “Echt slechte motoren zijn er eigenlijk niet zo veel” zegt Mack en daar heeft hij gelijk in. Het is een solisten sport en de rijder zal het waar moeten maken. “Het heeft alles te maken met de preparatie en verzorging van zowel de motor als de rijder. Heb je dat in orde, dan kun je al veel dingen uitsluiten” aldus een door de wol geverfde Marcel.
“Gewoon net als altijd, gas erop en gaan!”
Iedereen weet inmiddels hoe het Nederlands kampioenschap verlopen is dit jaar en daar is de familie onderhand wel een beetje over uitgepraat. Heftig was het wel. In de allerlaatste manche werd het kampioenslot bezegeld terwijl de papieren al een paar weken niet echt meer bij Mack lagen. Marcel twijfelde zelfs of ze de “kampioensfeestartikelen” inclusief spandoek we in de bus moeste gooien. De “oppepspeech” die ze hun zoon altijd meegaven werd drastisch ingekort. Wendy deed zijn bril recht en sloeg hem op zijn rug. “Gewoon net als altijd, gas erop en gaan!” en dat deed hij. De druk weg van de afgelopen weken, even lekker los. Nu zijn ze allemaal een beetje moe, maar zeker voldaan! Uiteindelijk heeft Mack, die op papier vanaf de eerste wedstrijd met afstand de snelste was in zijn groep, de klus toch weten te klaren. Bijna ging het mis, maar werd toch glorieus Nederlands kampioen. Op karakter, en dat typeert het kereltje wel. Het siert hem.
“Je bent hier niet meer welkom”
Mack is een redelijk volgzame jongen maar met een duidelijke eigen mening. Hij luistert goed naar zijn ouders. Zijn steun en toeverlaat, zus Jacky, is zijn grootste fan. Die wederzijdse liefde is onwaarschijnlijk groot en geet erg ver. Onlangs heeft Mack een van zijn vrienden “aan de kant gezet”. Het mannetje was onrespectvol tegen zijn zus en dat pikt hij niet. “Je bent hier niet meer welkom” waren zijn duidelijke woorden. Onvoorwaardelijk dus. Dat is het mooie van zo’n hecht “crossgezin”. Samen tegen de rest van de wereld. Ondanks hij nog erg jong is laat hij zich moeilijk intimideren. Natuurlijk, we zijn allemaal mensen met gevoelens, maar Mack is sterk en heeft er alles voor over om heel ver te komen in zijn geliefde sport. Zowel fysiek als mentaal is hij veel jongens en meisjes van zijn leeftijd ver vooruit. Iedere dag fietst hij naar zijn “lootschool” in Rotterdam. Iedere dag 17 kilometer heen en natuurlijk ook weer terug. Halen en brengen is geen optie. Sterke benen zijn onmisbaar voor een crosser, vandaar.
“Ik doe gewoon weer mijn best”
Mack is dit jaar erg gegroeid. Niet alleen lichamelijk maar zeker ook in mentaal heeft hij veel meegemaakt en dat heeft hem achteraf toch wel goed gedaan. Op die momenten was het vaak zwaar en op sommige momenten zelfs om moedeloos van te worden maar het heeft hem gehard. “What doesn’t kill you makes you stronger” past in dit geval goed bij seizoen 2014. Ook zijn motor is weer gegroeid. Weer wat grotere wielen gaan er in de KTM. De 85 grote wielen is weer een stap vooruit voor de kleine man. Hij beseft dat de concurrentie er niet om liegt aankomend seizoen, maar heeft er erg veel zin in. “Ik doe gewoon weer mijn best” zegt hij lief en dat geloof ik zeker. Het ging de fam. Bouwense ook nooit echt om een kampioenschap. Begin vorig seizoen gokte vader Marcel op een top tien klassering. Als je de eerste 12 manches met grote voorsprong weet te winnen stel je je doelen natuurlijk wel bij. Tot zijn val met zijn BMX klopte ook gewoon alles. Aan de motor mankeerde niks. Zijn KTM liep perfect en Mack voelde zich er waanzinnig goed op. “Niks meer aan doen” zei hij na de eerste testritten tegen Noël Saris, die het dingetje “klaar maakte”. “Alles klopte gewoon dit seizoen” zegt Marcel met een dromerige blik. De spullen waren in orde en Mack was topfit, ook in zijn hoofd”. Iedereen is trots op Mack, maar zelf blijft hij er erg kalm onder. Hij weet dat dit weer een nieuw level gaat worden. Nog even genieten van alle aandacht en dan weer de focus op een nieuw jaar.
Europees Kampioenschap
In dat nieuwe jaar staat er veel te gebeuren. Er ligt zelfs een officiele aanbieding maar daar zijn ze in huize Bouwense nog niet helemaal aan uit. De sponsoren van afgelopen jaar hebben in ieder geval weer de toezegging gedaan Mack te steunen in zijn jacht op meer en hoger. Terloops komt in ons gesprek een paar keer het “EK” voorbij. “Dat zou helemaal geweldig zijn” glundert Mack. Zijn ogen glinsteren. Marcel en Wendy delen die mening natuurlijk maar zijn nuchter in dat soort dingen. “Je moet gewoon een eerlijke rekensom maken” zegt Marcel. De huidige sponsoren geven Mack de zekere kans met mooi en goed materiaal het seizoen in te gaan. Er lopen nog wat onderhandelingen dus het is nog steeds spannend. Het reizen naar de EK wedstrijden is weer een heel ander en vooral kostbaar verhaal. “Als geld geen rol zou spelen waren de keuzes en plannen zo gemaakt”, lacht hij. Een mooie leerschool is het wel voor de kleine kampioen, al zijn het maar een paar wedstrijden.
Aankomend weekend rijdt hij mee in de drie uurs cross in Axel. Heel veel zin heeft hij maar is bang dat de regen roet in het eten gaat gooien. Met zijn trouwe hond en maatje “Kenny” op zijn schoot kijkt hij wat triest achterom naar buiten. “Klote weer”, brabbelt hij binnensmonds.
Mack wil gewoon rijden, verder niks…
Door: Olav Heijt, schrijver/Columnist
www.olavheijt.nl